Zoals voor iedereen heeft ook voor mij het afgelopen jaar een andere invulling gehad dan andere jaren. Waar ik me normaliter makkelijk op en neer beweeg tussen Nederland en Italië, zijn de reisjes nu beperkt. Een luxeprobleem, waar ik me heel erg bewust van ben. Om me heen zie ik problemen die vele malen groter zijn dan het gemis van het leven op mijn fijne plekje.
Italië werd de eerste maanden van 2020 natuurlijk overspoeld door de heftigheid van Corona. De hele wereld keek naar de ontwikkelingen in Italië en mijn vrienden daar waren de eerste die in lockdown gingen. Voor de mensen in Nederland was dat nog onvoorstelbaar en ook nu nog is onze huidige lockdown niet te vergelijken met de strenge lockdown in de rode zones in Italië.
Ook nu kleurt Italië langzaam weer steeds roder. Men heeft daar geleerd van de eerste golf en treedt vele malen strenger op. Bij een percentuele stijging van de besmettingen, worden de maatregelen strenger. “Mijn” Toscane is nog oranje. Dit betekent dat er nog naar buiten gegaan mag worden, maar dat je je alleen binnen de eigen gemeente mag verplaatsen. Scholen, winkels en restaurants (tot 18.00) zijn opeen. Er geldt in heel Italië een avondklok die om 22.00u ingaat en tot 05.00u duurt. Voor het paasweekend is voor heel Italië code rood aangekondigd.
Het reizen naar Italië is voor mij mogelijk. Enkele weken geleden was ik voor het eerst sinds een paar maanden in Italië. Met de auto vanuit Nederland. Even weer volop aan het werk, even weer in de buurt van mijn vrienden zijn en even thuis de boel opruimen. Er moest gesnoeid worden, er moest gepoetst worden en natuurlijk viel precies nu (in een koude week) de cv-ketel uit. Maar ook mocht ik weer voor een aantal mensen aan de slag. Huizen zoeken, huizen bezoeken en stappen zetten in de richting van de Italiaanse droom.
De hoop is er natuurlijk voor iedereen dat het leven weer op korte termijn weer een beetje “normaler” wordt. Ik houd mezelf steeds voor dat ik, met een beetje geluk en een snelle prik, kan genieten van een lange zomer in Italië. Als ik even wegdroom denk ik aan de lange dagen in mijn favoriete strandtent in Viareggio, de koude witte wijn op mijn terras, de heerlijke avonden met vrienden, de reisjes door heel Italië om mooie huizen te bezoeken en vooral het gevoel van vrijheid. We houden vol, we kijken vooruit en kunnen gelukkig putten uit een hele groot berg prachtige herinneringen!
