Voor wie gelooft in de Italiaanse droom

De superbonus

By

Iedere potentiele huizenzoeker, of dromenjager zoals ik het liever noem, is het inmiddels tegengekomen: de mooie verhalen over de Italiaanse bonussen bij het verbouwen van een woning. Er doen veel verschillende verhalen de ronde. Belangrijk is om je in ieder geval goed te laten voorlichten over deze mogelijkheden. De samenwerking met een betrouwbare geometra en onderaannemers is noodzakelijk. De Superbonus is in het leven geroepen om verbouwingen te stimuleren die leiden tot een veiligere en duurzame woonomgeving.

Hoe werkt de superbonus?

In het verleden kon je als huiseigenaar een tijd lang subsidie aanvragen voor verduurzaming van je woning. Deze subsidie over een periode van tien jaar, als een korting op je belastingaangifte. In het geval van de superbonus gebeurt eigenlijk hetzelfde, alleen wordt het subsidiebedrag uitgegeven aan het bouwbedrijf. Het bouwbedrijf kan dan de kosten terugvorderen via een tegoed. Omdat veel bouwbedrijven dit risico niet durven of willen dragen, zijn er verschillende financierders die bouwbedrijven ondersteunen met de aanvraag van de superbonus. Het blijft dus essentieel om een ervaren bouwbedrijf te vinden voor de aanvraag van deze bonus.

Kan ik de superbonus ook aanvragen als ik, als buitenlander, een huis koop in Italie?

Ja, ook voor buitenlandse kopers (binnen de EU) kan de Superbonus worden aangevraagd. Omdat je als niet-resident geen belastingplicht hebt, is hierbij een andere constructie nodig. De uitvoerder, geometra of financierder neemt in dat geval de volledige superbonus over, inclusief de verschuldigde aftrek. Als u zich als resident inschrijf in Italië en inkomen vergaart in Italië, hoeft deze tussenstap niet genomen te worden.

Belastingen Superbonus
Doel:
Investering in duurzaam bouwen (Interventi trainanti)
Wanneer:
Werkzaamheden uitgevoerd tussen 1 juli 2020 en 31 december 2021. Hoogstwaarschijnlijk
verlengd in 2022.

Wat:

  • warmte-isolatie (50.000 euro)
  • zonnepanelen (48.000 euro)
  • vervanging van huidige luchtcirculatiesystemen door gecentraliseerde systemen
    (30.000 euro)
  • aardbeving-resistente interventies (96.000 euro)
  • energie-verbeterende interventies
  • aanleg van infrastructuur/oplaadpunten voor elektrische auto’s (3000 euro)
  • kosten voor adviseurs voor aanvraag superbonus
    Er is een aantal werkzaamheden, zoals renovatie van de gevels en plaatsing van dubbele
    beglazing, dat al door andere bonusprogramma’s gedeeltelijk werd vergoed. Wanneer deze
    werkzaamheden worden uitgevoerd samen met de bovengenoemde werkzaamheden,
    kunnen ze toch opgevoerd worden onder de superbonus.
    Let op: Niet geldig voor werkzaamheden aan vastgoed met classificatie A1, A8 en A9 (niet
    van toepassing voor jullie)
    Hoe:
    In de opgave van de werkzaamheden moet de geometra duidelijk specificeren welke
    werkzaamheden behoren tot de zogenaamde “interventi trainanti”.
    De superbonus kan op 3 verschillende wijzen worden uitgekeerd:
  1. Middels een belastingkorting, verdeeld over 5 termijnen (in een jaar). Alleen geldig
    als resident!
  2. Factuurkorting, je betaalt de factuur aan de uitvoerder van de opdracht. De
    uitvoerder “koopt” echter het krediet en gebruikt dit als korting.
  3. Krediettransfer, een derde partij (bijvoorbeeld een bank of verzekeringsmaatschappij)
    verschaft een lening van 100% en krijgt 110& belastingkorting.
    Om de aanvraag te verrichten moet het voldaan worden aan de volgende voorwaarden:
  • de energieklasse moet tenminste met twee klassen worden opgehoogd
  • alleen de bovengenoemde werkzaamheden mogen worden uitgevoerd (met een
    ingesteld limiet)
  • De werkzaamheden dienen te worden goedgekeurd door een accountant met een
    validatiecertificaat

Een jaar corona in Italië

By

Zoals voor iedereen heeft ook voor mij het afgelopen jaar een andere invulling gehad dan andere jaren. Waar ik me normaliter makkelijk op en neer beweeg tussen Nederland en Italië, zijn de reisjes nu beperkt. Een luxeprobleem, waar ik me heel erg bewust van ben. Om me heen zie ik problemen die vele malen groter zijn dan het gemis van het leven op mijn fijne plekje.

Italië werd de eerste maanden van 2020 natuurlijk overspoeld door de heftigheid van Corona. De hele wereld keek naar de ontwikkelingen in Italië en mijn vrienden daar waren de eerste die in lockdown gingen. Voor de mensen in Nederland was dat nog onvoorstelbaar en ook nu nog is onze huidige lockdown niet te vergelijken met de strenge lockdown in de rode zones in Italië.

Ook nu kleurt Italië langzaam weer steeds roder. Men heeft daar geleerd van de eerste golf en treedt vele malen strenger op. Bij een percentuele stijging van de besmettingen, worden de maatregelen strenger. “Mijn” Toscane is nog oranje. Dit betekent dat er nog naar buiten gegaan mag worden, maar dat je je alleen binnen de eigen gemeente mag verplaatsen. Scholen, winkels en restaurants (tot 18.00) zijn opeen. Er geldt in heel Italië een avondklok die om 22.00u ingaat en tot 05.00u duurt. Voor het paasweekend is voor heel Italië code rood aangekondigd.

Het reizen naar Italië is voor mij mogelijk. Enkele weken geleden was ik voor het eerst sinds een paar maanden in Italië. Met de auto vanuit Nederland. Even weer volop aan het werk, even weer in de buurt van mijn vrienden zijn en even thuis de boel opruimen. Er moest gesnoeid worden, er moest gepoetst worden en natuurlijk viel precies nu (in een koude week) de cv-ketel uit. Maar ook mocht ik weer voor een aantal mensen aan de slag. Huizen zoeken, huizen bezoeken en stappen zetten in de richting van de Italiaanse droom.

De hoop is er natuurlijk voor iedereen dat het leven weer op korte termijn weer een beetje “normaler” wordt. Ik houd mezelf steeds voor dat ik, met een beetje geluk en een snelle prik, kan genieten van een lange zomer in Italië. Als ik even wegdroom denk ik aan de lange dagen in mijn favoriete strandtent in Viareggio, de koude witte wijn op mijn terras, de heerlijke avonden met vrienden, de reisjes door heel Italië om mooie huizen te bezoeken en vooral het gevoel van vrijheid. We houden vol, we kijken vooruit en kunnen gelukkig putten uit een hele groot berg prachtige herinneringen!

Coronacrisis

By

Sinds enige weken lijken we te leven in een surrealistische omgeving. Wat begon als een situatie die ver van ons vandaan ontstond, heeft zich in korte tijd uitgewaaierd over de gehele wereld. Restricties, regels en zorgen op alle fronten.

In Italië is het prachtige leven van samenzijn, genieten van de eerste lentedagen en hard werken, veranderd in een leven waarin men leeft volgens een zeer streng regiem. Men mag enkel naar buiten voor de boodschappen, geen verplaatsingen buiten de eigen gemeente. Voor mijzelf betekent dat dat ik voorlopig in Nederland moet blijven. Geen werkzaamheden in Italië, geen dagen thuis in Italië en geen samenzijn met belangrijke mensen daar. Uiteraard baal ik hiervan en mis ik ook mijn leven daar, maar mijn gemis en gevoelens daarin zijn van volledig ondergeschikt belang. Italië staat stil, duizenden mensen staan stil en de economische gevolgen zullen ongekend groot zijn.

Ik weet echter zeker dat er alles aan gedaan gaat worden om er bovenop te komen. Is het niet vanuit de regering, dan is het vanuit de mensen die strijdbaar zijn en samen er voor zullen zorgen dat de mensen buiten Italië weer zullen zien als het land van cultuur, kunst, prachtige steden, geweldige natuur, vriendelijke mensen, heerlijk eten en een werkelijk schitterend land om in te wonen.

Heeft uw advies nodig over uw bestaande verhuisplannen in deze crisis? Neem dan vooral contact op!

Little Italy 2020

By

Al jaren sta ik met veel plezier op de beurs Little Italy in de Westergasfabriek in Amsterdam. Ook morgen nog de hele dag van 10.30u tot 18.00u!

Dove regna il vino non regna il silenzio

By

“Waar de wijn regeert, regeert geen stilte”

Al eerder schreef ik over de eetgewoonten van de Italianen. De vele, heerlijke lunches met vrienden, met klanten en de uitgebreide diners met mijn lieve vrienden in Italië. Wanneer ik met Nederlandse cliënten in Italië ben, wil ik hen graag laten genieten van het (voor mij) ultieme Italië-gevoel. Door de jaren heen, heb ik zo in verschillende streken mijn favoriete plekken mogen ontdekken. Thuis, in mijn eigen dorpje in de heuvels van Toscane, heb ik uiteraard ook mijn lievelingsplekken. Het liefst ben ik op plekken waar het ‘huiskamergevoel’ heerst, waar ik aan mag schuiven bij mensen die van hun passie hun beroep hebben gemaakt.

Een van deze plekken is La Dispensa,  gelegen tussen San Baronto en Larciano. Al enige jaren is het de sympathieke en creatieve Stefano die hier de scepter draait en werkelijk alles met passie doet. De agriturismo is uitgegroeid tot een bedrijf waar ontzettend hard gewerkt wordt om het mensen vooral enorm naar hun zin te maken. Niet alleen de ligging is schitterend, het is vooral de passie die je voelt zodra je het terrein komt oprijden. In de cantina van de agriturismo wordt gewerkt aan het vervaardigen van de kazen, yoghurt en sauzen die gemaakt wordt van de geitenmelk van de eigen geiten van het agriturismo. Ook wanneer je niet slaapt in een van de prachtige appartementen van het agriturismo kun je aanschuiven voor het diner. Ondanks de afgelegen ligging, vinden vele Italianen de weg naar La Dispensa voor een diner. In de zomer, brengt het schitterende terras verkoeling en biedt een spectaculair uitzicht, in de winter kun je plaatsnemen voor de grote haard in de huiskamer en genieten van de wildgerechten en de heerlijkste rode wijnen.

Twee weken geleden ging ik hier eten met een vriendin uit Nederland. Na een werkelijk fantastisch diner, merkte ik op dat ik Stefano de hele avond al niet in de keuken had zien rondlopen. Stefano troffen we aan bij vertrek rond 23.30u, buiten in een tent waar hij druk doende was met het persen van olijven. Hoe druk hij ook was, hij nam volledig de tijd om ons uit te leggen dat hij in deze weken zijn volledig planning aanpast aan het persen van olijven. Niet alleen zijn eigen olijven ondergaan het proces, ook vele olijven van buren passeren de pers van Stefano. Vanwege de relatief hoge temperaturen overdag, moest het persen worden uitgesteld tot laat op de avond, om op die manier de ideale omstandigheden te creeeren voor de olijven en beste olijfolie te produceren. Vol enthousiasme liet hij ons het hele proces van a tot z zien en liet hij trots de versgeperste olijfolie proeven. Wat een fantastische avond, wat een geweldige gastheer, heerlijk eten en een absolute topsfeer. Een aanrader voor iedereen die een rustige, unieke slaapplek zoekt in Toscane of een uitstapje voor een bijzonder diner!

De tweede plek die ik zeker niet wil overslaan is een geweldig agriturismo van twee oude vrienden. Hun Borgo La Casetta is echt een enorme aanrader. Laura en Renzo ken ik nog van mijn tijd dat ik werkte op de camping. Ze hadden daar in die jaren het restaurant op de camping en zorgde voor een geweldig menu op een relatief eenvoudige plek. In die jaren werkte Renzo hard aan het volledig opbouwen van het oude landhuis dat hij van zijn opa erfde. Op die plek creëerde ze uiteindelijk hun droom; een agriturismo met eigen restaurant. Ook hier strijken zeker niet alleen de eigen gasten neer voor een diner, maar vinden ook de locals regelmatig de weg naar La Casetta. Hun jongste zoon Marcello heeft inmiddels ook zijn weg gevonden naar de keuken. Door zijn koksopleiding en stage bij moderne restaurants, biedt La Casetta een combinatie van de traditionele Toscaanse keuken, met een vleugje modernisering. Afgelopen weekend mocht ik aanschuiven met 8 Nederlandse vrienden die voor een kort tripje in Italië waren. Er zijn eigenlijk geen woorden om deze avond te omschrijven zonder te vervallen in het uitroepen van superlatieven! Wat een heerlijk diner, geweldige wijnen, eigengemaakte likeuren en vooral sfeer en aandacht.

“Tra il dire e il fare c’è di mezzo il mare.”

By

Het spreekwoord in de titel, omvat perfect de Italiaanse kijk op tijd. Ondanks dat in Nederland wel eens wordt gesproken over mijn zogenaamde ” Brabants kwartiertje”, ben ik in geval van werkzaamheden en afspraken die gemaakt worden het liefst een kwartier te vroeg dan op de tijd van afspraak.

Toen ik een aantal jaren geleden starte als ondernemer in Italië, moest ik enorm wennen aan de kijk op tijd van de Italianen. Waar ik in mijn privéleven in Italië al enorm gewend was aan vrienden die op alle tijden van de dag komen binnenvallen, behalve op de afgesproken tijd, moest ik daar in het zakelijke leven echt een enorme stap in maken.

Bij mijn eerste bezichtiging die ik had met Nederlandse klanten liet de makelaar ons maar liefst drie kwartier wachten bij de afgesproken plek. Ook nog eens een huis waar ik eigenlijk vrij weinig van wist en waar ik de tijd dus ook niet kon volpraten met informatie over het huis. Terwijl mijn klanten het zoveelste rondje door de tuin liepen, kreeg ik het steeds warmer en was ik er langzaamaan van overtuigd dat de betreffende makelaar mij had laten zitten. Toen hij alsnog aan kwam zetten, was hetgeen mij het meest verbaasde, dat er geen enkele verontschuldiging kwam voor het te laat arriveren.

Inmiddels leg ik bij afspraken die ik heb met Nederlandse klanten vooraf uit aan de makelaar dat wij Nederlanders graag op tijd zijn en dat een marge van een half uur in Nederland niet de maatstaf is. Wanneer ik onderweg ben naar Italië voor mijn werk, schakel ik een aantal versnellingen terug. Geen haast, niet opjagen en me vooral niet gek laten maken door een continue veranderende agenda. Voor Nederlanders die verhuizen naar Italië geef ik de ‘Les van de Italiaanse klok’ altijd mee. Uiteraard is dit niet de enige les. In de loop van de jaren heb ik een rijtje geformuleerd met tips om zo snel mogelijk te integreren in Italië:

  1. Leer de taal! Engels wordt in Italië helaas zeer minimaal gesproken. Er zijn diverse cursussen om te taal enigszins onder de knie te krijgen. Lees kinderboeken, kijk kookprogramma’s op Rai Uno en probeer in het cafe of restaurant eens gewoon in het Italiaans te bestellen. Hoe goed de les ook is, het durven is het echt het halve werk!
  2. Drink! Italianen kunnen van bijna iedere gelegenheid een gelegenheid maken om te drinken. Daarnaast hebben ze het talent om van ieder vruchtje een likeurtje te kunnen stoken.
  3. Neem in de ochtend je koffie en croissantje in het lokale barretje. Het zal je verbazen hoe snel men weet hoe je je koffie drinkt. Daarnaast is het heerlijk om op de hoogte gebracht worden van alle laatste nieuwtjes.
  4. Laat je niet gek maken door het Italiaanse rijgedrag. Links plakken, bumperkleven, optionele zebrapaden en het recht van de sterkste op de rotonde.. het hoort er nu eenmaal bij.
  5. Zorg dat je altijd kookt voor meer personen dan je verwacht. Zorg dat je basisproducten voor een simpele pasta in huis hebt.. iedereen moet op ieder moment van de dag kunnen aanschuiven!
  6. Geniet! Geniet van het landschap, de passie, het eten, de wijn, de vriendelijke mensen, de eenvoudige dingen in het leven. Ondanks de uitstraling van Italianen is men in de basis niet materialistisch, maar leeft men vanuit passie!

Reizen 3.0

By

Na een lange zomer in Italië waarin ik heerlijk heb kunnen genieten van zes weken rust, zon, fijne etentjes met vrienden, bezoekjes uit Nederland en vooral quality time met Jip, is nu het “normale” leven weer begonnen.

Het reizen naar Italië, om de week, het omschakelen van Italiaans leven naar Nederlands leven, vergeten in welke kast (in welk land) een bepaald kledingstuk ligt, kortom; de chaos.

Wanneer ik met mensen spreek over mijn werk in Italië wordt altijd gevraagd of het reizen niet vermoeiend is. Standaard antwoord ik dan altijd dat dat wel meevalt. De vlucht is maar kort, het werken blijft leuk en mijn vrienden Italië in Nederland en in Italië hebben veel begrip voor het feit dat ik nooit overal helemaal bij ben.

Dit schrijf ik terwijl het 06.15u is en ik zojuist ben gaan zitten in het vliegtuig naar Schiphol, vanwaar ik weer naar Pisa vertrek. Gisterenavond had ik een heerlijk etentje met mijn beste vriendinnetje, geracet naar de trein en om 24.00u was ik op Schiphol. Een paar uurtjes geslapen in een cabine van Yotelair en om 5 uur stond ik weer onder de douche. Zou iemand mij nu vragen of het reizen niet vermoeiend is, dan zou ik volmondig ‘ja’ zeggen, want mijn god wat ben ik moe.

Maar bij aankomst in Italië is die vermoeidheid meteen verdwenen. Zodra ik mijn autootje heb opgehaald en de vertrouwde weg afleg, schakel ik om. Met Italiaanse muziek in de auto, de stralende zon en het een productieve werkdag in het vooruitzicht, kan ik niet anders dan mijn leven omarmen. Het tempo van de Italianen helpt mee in dat omschakelen. Zo loop ik die dag tegen een afspraak met “slechts” drie kwartier wachten op afgesproken tijd, een notaris die toch vervroegd naar zijn vakantieadres aan zee is vertrokken en een internetverbinding die dicht heeft aangepast aan de vakantiemaand augustus, aan. Die avond eet ik met vrienden bij een van mijn favoriete plekken, La Dispensa in San Baronto. Verwend met een geweldige biefstuk en vooral heerlijke wijn, proost ik op een nieuw seizoen reizen. Langzaamaan zal de zomer weer in de herfst gaan veranderen en zal ik zien hoe de kleuren van het landschap om me heen weer overgaan in de zachte kleuren van de herfst. De toeristen verdwijnen weer en een kopje koffie in Florence wordt weer een uitstapje in plaats van dringen in de straten van het centrum. Ik zal jullie op de hoogte houden van mijn reizen in dit komende jaar, waarin ik jullie hopelijk weer mee kan nemen in dromen van verschillende mensen die het avontuur in Italië aangaan.

  • Yotelair Schiphol, blijft bijzonder
  • https://www.facebook.com/laDispensaLamporecchio/
  • Pauze in Italië, heel vervelend.
  • Zondag, zonnestralen meepikken in Viareggio
  • Terug naar het vliegveld

Italiaans tempo

By

Wanneer men spreekt over Italianen, de Italiaanse cultuur en het leven in Italië, dan wordt er altijd gesproken over de rust en de ontspannen manier van leven. Het is heerlijk dat je bij een diner met vrienden uren aan tafel kunt zitten, lange gesprekken voert en er daarbij niet op de klok wordt gekeken. Wanneer het echter om het uitvoeren van werkzaamheden gaat, zorgt die relaxte mentaliteit voor een groot gevoel van irritatie en soms zelfs onmacht.

Toen ik net begon met het werken in Italië was ik uiteraard vanuit sociaal oogpunt gewend aan het Italiaanse tempo. Voor het maken van afspraken moest ik echter wel een redelijke omschakeling maken. Daar ik vanuit mijn Nederlandse mentaliteit liever 5 minuten te vroeg dan te laat bij een afspraak ben, heb ik regelmatig een half uur staan wachten op een bankdirecteur, makelaar, notaris of Italiaanse verkopers. Inmiddels ben ik hieraan gewend en zorg ik dat bij een koffiebar afspreek, zodat ik tenminste kan wachten onder het genot van een kopje koffie en integratie in de lokale koffiebar.

Voor Nederlanders die het avontuur aangaan in Italië is de Italiaanse mentaliteit vaak wel enorm omschakelen. Ondanks alle waarschuwingen van vele kanten is het vaak enorm frustrerend als je zelf midden in een zoektocht, koopproces of verbouwing zit en het grote “Italiaanse wachten” mag beginnen.

Zo ben ik nu voor een geweldige, ambitieuze jongedame bezig die een geweldig plan heeft voor een b&b op Sardinië. Sardinië loopt leeg, stimulerings- en subsidieplannen moeten zorgen voor verjonging van het eiland en een groei van de welvaart. Maar de makelaars, geometra’s en gemeenten lopen er echt niet harder door. Samen ploeteren we door alle advertenties heen, zijn er tientallen telefoontjes gepleegd en heb ik haar al meerdere malen moeten melden dat er die dag geen ontwikkelingen hebben plaatsgevonden. Haar droomplek gaan we vinden, daar ben ik van overtuigd, maar af en toe slaat de ontmoediging bij haar in. Ondanks dat ze bekend is met de Italiaanse cultuur, is het enorm frusterend als er ter plaatse niet wordt aangepakt.

Het toppunt van een laag tempo maakte ik mee in Le Marche, waar Hans en Jaqueline een geweldig project hebben geopend waar ze een b&b draaien in het schitterende Piagnano. Dit project is gerealiseerd door de gemeente en Hans en Jaqueline stonden in november vol goede moed met een volgepakte auto in hun nieuwe onderkomen. Helaas was het de Italianen nog niet gelukt de “puntjes op de i” te zetten. Later bleek dat dit een hele rij punten zou zijn op de hoofdletter I. Weken moesten Hans en Jaqueline het redden zonder verwarming en warm water in de wintermaanden. Schilderen, buffelen, elektrische kacheltjes en haren wassen in een teiltje. De gemeente wilde wel helpen natuurlijk, maar wie ging dat doen? De monteur kwam na een aantal dagen, mompelde wat, verdween weer en kwam pas naar dagen weer terug om dan alsnog niks te doen. Vele telefoontjes naar de gemeente hadden weinig baat. Niet omdat men niet wil, maar omdat er niemand was die opstond en de verantwoordelijkheid nam. En toen werd het proces nog ernstiger verstoord door een gemeentelijke reorganisatie. De burgemeester was geen burgemeester meer, alle eerdere aanspreekpunten binnen de gemeente hadden niks meer te zeggen en tot de herverkiezing van 26 mei lag eigenlijk alles stil. De vele regen in mei bracht ook een lekkage in het dak aan het licht. Na veel contact met de gemeente kwamen er wat mensen kijken. Doordat de woning in een borgo ligt, is de woning toegankelijk door een poort. Met veel gezucht en gepuf werd er bekeken hoe het dak bereikt zou moeten worden door een kraan. De eerste kraan die kwam paste niet door de poort, de tweede kraan (weken later uiteraard) kon alleen komen als het enkele dagen droog zou zijn. Toen het dan eindelijk droog was, kwam de langverwachte kraan, kroop de met liefde onthaalde dakdekker het dak op en…. bleek er enkel behoefte te zijn aan een speciale coating die uiteraard wel besteld moest worden. Het is vandaag 18 juni en deze speciale coating is nog niet gearriveerd.

de poort tot de borgo

Wat hebben Hans en Jaqueline moeten afzien en wat is hun geduld (en soms ook het mijne) op de proef gesteld. Een ambitieuze gemeente die eigenlijk iets te veel grootheidswaanzin had en niet waar kon maken wat ze hadden toegezegd.

Inmiddels is de oude burgemeester weer herkozen en mag hij weer stappen ondernemen. Er worden hele kleine stapjes in de goede richting gezet en langzaamaan zullen de laatste gebreken door de gemeente worden opgelost. Er zijn avonden geweest waarin ik uren aan het appen was met Hans omdat ze niet meer wisten wat te doen. Maar elke ochtend stonden ze op vol goede moed en werd er weer gewerkt aan hun droomplek. Il Nostro sogno  is met recht een droom te noemen.

Il Nostro Sogno, Castello di Piagnano

Wat een schitterende, warme plek hebben Hans en Jaqueline ondanks alle tegenslagen gecreëerd. Gisteren werd er door de lokale televisie een promotiefilm gemaakt van de borgo. Een promotiefilm die vast zal laten zien hoe deze plek met hard werken, liefde en vooral geduld is omgetoverd tot een plaats waar men tot rust kan komen en kan genieten van al het heerlijks van de Marche, inclusief de niet te versmaden kookkunsten van Hans en Jaqueline. De recensies van hun gasten zijn geweldig en ook de toekomstige gasten zullen gaan genieten van deze plek.

Wanneer de ervaringen van mensen die ik begeleid met het Italiaanse tempo en de mentaliteit niet positief zijn, is dat iets wat mij natuurlijk raakt. Het is tenslotte mijn droom om de droom van andere mensen mede waar te kunnen maken. Door Hans en Jaqueline heb ik echter ontdekt dat hoe groter de droom is, hoe groter het doorzettingsvermogen en de kracht is om te vechten voor deze droom. Over een aantal maanden als Hans en Jaqueline hun eerste hoogseizoen hebben gedraaid, zullen ze, genieten van een wijntje in hun mooie tuin, terugkijken op een zeer onstuimig eerste jaar in le Marche. Maar… dit bekijken ze wel vanuit hun droomwoning!

Verbouwen in Italië

By

Al een aantal jaar mag ik mensen begeleiden die hun hart volgen en kiezen voor het mooie leven in Italië. Soms om zich voorgoed te vestigen, soms voor een vakantiewoning om de mooie dagen door te brengen. Zelf heb ik de laatste jaren mogen wonen in een lief, klein en fijn huisje in de buurt van Vinci. Hoe heerlijk het daar ook was, hoe fijn de lange avonden in de tuin met schitterend uitzicht ook waren, het huisje werd echt te klein. Ik hoefde dan ook niet lang na te denken toen er een huis voorbij kwam in San Baronto. Het dorp waar ik vanaf mijn tienerjaren kom, waar een deel van mijn vriendengroep woont en waar ik nog steeds het liefst mijn koffie in de ochtend in het barretje drink.

Het huis ligt schitterend op de berg en is het hoogstgelegen huis van het dorp. Bij de eerste bezichtiging zag ik wel een aantal dingen die ik anders wilde, maar het fantastische uitzicht vanaf het terras, de enorme tuin en vooral de ruimte in huis, zorgde ervoor dat ik meteen verkocht was. Het duurde dan ook maar een maand eer dat ik de sleutels in handen had en kon beginnen met de eerste klussen. Daar liep ik al meteen tegen het eerste obstakel aan. Ondanks dat de woning schitterend is gelegen, is het nadeel dat er vanaf carport tot aan de voordeur maar liefst 45 traptreden te bestijgen zijn. Het aantal keer dat ik zuchtend onderaan de trap heb gestaan met een doos is niet te tellen. Vooral jammer omdat ik er na een aantal dagen sjouwen pas achter kwam dat ik via de oprit van de buurman tot aan de bovenkant van de woning kon komen en dat dus die 45 traptreden vermeden hadden kunnen worden.

Ook besloot ik dat de badkamer echt een update nodig had. Via vrienden kwam ik bij een “muratore’ die dit wel kon doen. De ervaring heeft geleerd dat het verstandig was materiaal zelf te regelen, wat tot gevolg had dat ik mijn kleine autootje, ultiem heb mogen testen met een zware overbelading aan tegels en cement. Wat volgde waren 4 lange weken met vooral heel veel geduld. De Italiaanse werklui doen namelijk vooral graag rustig aan en efficiënt werken lijkt niet echt hoog op het lijstje te staan. Iedere middag om 13.00u vertrokken de twee heren voor de lunch die werd opgerekt tot een uur of 16.00u. Na 7 lekkages en ontelbare ritjes naar de bouwmarkt vanwege een ontbrekende afvoer, dopje of moertje is de badkamer nu af.

Cliënten die aan de vooravond staan van een groot verbouwingsproject of die op zoek zijn naar een ruïne om te verbouwen… wat een respect. Maar ook: heb geduld, heb heel veel geduld. Uiteindelijk werken de italianen dan niet altijd efficiënt zoals we zouden willen, maar ze leveren vakwerk!

Italiaanse, onrustige dromen in le Marche

By

Regelmatig als ik vertel over mijn leven en werk in Italië, vertel ik over de vele mooie dingen die ik hier mag meemaken. Mijn fijne vriendengroep, het echte genieten van het leven, het mooie weer en natuurlijk het werk dat ik mag doen. Maar het is niet altijd fantastisch in Italië. Het blijft een land met achterstand ten opzichte van Europa, het blijft een land met vreemde machtsverhoudingen en vooral een land van enorm veel bureaucratie. In mijn werk mocht ik de afgelopen maanden Hans en Jaqueline begeleiden, waarover ik ook al eerder schreef op mijn website. Ze vonden hun droom in Le Marche en konden in een fantastisch project stappen. Een ruime maand geleden vertrokken ze met een volgeladen auto naar hun droomplek. Wat hebben ze de afgelopen weken hard gewerkt en wat een pech hebben ze met de Italiaanse bureaucratie. Deze laat zich gelden om z’n best en het aantal telefoontjes dat ik inmiddels heb gepleegd met de gemeente is niet meer te tellen. Iedereen is enorm welwillend, maar intussen gaat alles mis wat er mis kan gaan. Gasleidingen die verkeerd zijn aangelegd (waardoor ze al 5 weken geen warm water hebben!), klusjesmannen die ineens op de stoep staan en gaten maken in keurig geschilderde muren, lekkages, kapotte tegels en nog veel meer. De afgelopen week ontving ik berichten van zowel Hans als Jaqueline die, geheel terecht, langzaam wanhopig aan het worden waren. De burgemeester staat me, als hij tijd heeft, vriendelijk te woord en beloofde volledige medewerking. Maar oh, wat kan ik me de wanhoop van deze mensen voorstellen. Iedere dag schrijft Hans op Facebook een ‘verhaal van de dag’ en ook daarin klonk af en toe de wanhoop door. Maar… ook nog steeds trots en geluk. Precies dat is het mooie van het werk dat ik doe. Twee fantastische mensen die echt keihard werken voor hun Italiaanse droom, ik vind het prachtig. Als u in de toekomst een overnachting boekt in ‘Il Nostro Sogno’ in Sassocorvaro, zult u vooral zien hoe deze prachtige plek, met liefde en hard werken nog mooier is gemaakt!