Hoe enorm ik ook uitkijk in de winter na de warme, lange zomerdagen, stiekem ben ik wel blij dat er langzaam weer een beetje kleur komt in het Italiaanse landschap. Wat is het heet geweest in Italië en wat is de zomer voorbij gevlogen.
Een zomer die ik wisselend in een vakantiemodus en een werkmodus heb doorgebracht. Vakantie, want 5 weken aaneengesloten in Italië. Omdat mijn zoontje Jip mee gaat naar Italië geef ik al een aantal jaren de voorkeur aan het verblijven op een camping in plaats van in ons eigen huisje. Vooral omdat het voor Jip heerlijk is om te kunnen spelen op de camping met andere kinderen en er vele uren worden doorgebracht in het zwembad van de camping. Enkele jaren geleden heb ik via marktplaats een oude vouwwagen gekocht voor een prikkie die al die tijd getrouw dienst doet op de camping. Sinds vorig jaar heb ik hem geparkeerd op de oprit van ons huis in Italië omdat ik de lange rit niet meer aandurf. De camping, waar ik als tiener en twintiger heb gewerkt, zorgt er voor dat het oude beestje naar de camping wordt vervoerd door de tractor. De geduldige en lieve Gegé, onderhoudsmedewerker op de camping, rijdt de 15 km tussen huis en camping met een tractor die op zeer trage snelheid de bochtige weg doorkruist met mijn krakende vouwwagen erachter.
Jip en ik vertrokken begin juli vanuit Nederland met de auto naar Italië. Een volgeladen auto met campingattributen, maar ook met stroopwafels, dropjes, roomboterkoeken, pindakaas en andere lekkernijen voor de Italiaanse fans. Een heerlijke roadtrip, waar ik altijd serieus van geniet. Harde muziek op, helaas heeft Jip een bijzondere muzieksmaak, en kijken naar het landschap dat langzaam mooier wordt.
Na een lange reis van 15 uur hebben we een nachtje thuis geslapen om de volgende ochtend het bijzondere ritueel van het opzetten van de vouwwagen te mogen starten met frisse moed. Nu gaf ik al eerder aan dat de vouwwagen een zeer respectabele leeftijd heeft. Het opzetten vergt dan ook geduld, vooral doordat de gebruiksaanwijzing het enige was dat ontbrak in de hele uitzet van de vouwwagen. Gelukkig helpen twee vrienden me altijd mee met met opzetten en zorgvuldig inrichten van de vouwwagen, al blijft het een ware uitdaging om italianen macho’s als vrouw aan te sturen. Voor menig ander heeft onze vouwwagen vast voor opgetrokken wenkbrauwen gezorgd. Ik geef toe ,we vallen enigszins buiten de toom tussen alle mooie en hippe tenten en caravans, maar voor ons is het een paradijs. Een heerlijke plek, waar we een zoete inval creëeren voor de kinderen op de camping. Dit jaar vond ik op mijn ‘veldje’ een heerlijke wirwar van gezellige mensen. Als een soort van sjiek woonwagenkamp hebben we weken samen doorgebracht met gezamenlijke etentjes, vetes tegen te luidruchtige buren/indringers op “ons veld” en vele limoncello’s op het terras. Wat hebben we genoten! Uiteraard is er gewerkt in deze periode, twee blije clienten die allebei met heel veel geduld hebben gewacht tot het moment van de sleuteloverdracht daar was. Hierover uiteraard meer in een volgende blog. Nu wil ik vooral terugkijken naar de foto’s en terugdenken naar de vele, fijne en warme momenten deze zomer! \