Over Pasen in Italië, bezichtigen in een gehucht en het Italiaanse vliegverkeer…
Op donderdagavond 13 april, vertrok ik weer voor een aantal dagen naar Italië voor een aantal leuke bezichtigen.
Omdat ik normaal gesproken op vrijdagavond vlieg, miste ik mijn vaste Ryanair-groepje; een vijftal heren die, om verschillende redenen, ook wekelijks op en neer reizen.
Aangekomen in Italië viel meteen de enorme drukte op, helemaal vergeten.. Pasen in aantocht. Nu houden wij in Nederland best van een feestje, de Italianen staan er toch wel om bekend dat ze er altijd net iets bovenop gooien. Alles is groot en overdadig. Van de enorme paaseieren die overal verkocht worden om aan iedereen cadeau te kunnen doen, tot de overdadige paasbrunches met familie en vrienden. Kerst 2.0, dat is wat Pasen is voor de Italianen.
De eerste bezichtiging die ik mocht doen was voor een ‘taxatie’ van een woning in Serrevalle Pistoiese. Na een kopje cappuccino in mijn barretje reed ik naar de plek waar ik had afgesproken met de makelaar waar ik meestal mee samenwerk. Een schat van een man, een rasechte Italiaan; vaak schuiven in het programma, vaak op het laatst nog even iets toevoegen, maar toch ook zeer correct en duidelijk. Het huis dat in de verkoop werd genomen, werd ons getoond door de huidige eigenaar; een man op leeftijd die duidelijk met enorm veel liefde en plezier in deze woning had gewoond. Zoals in veel Italiaanse gezinnen het geval, had deze man op het moment 5 woningen in het bezit (overigens binnen straal van 50km) en werd dat, in zijn woorden, voor zijn vrouw toch iets te veel werk op deze leeftijd.
Na dit bezoek, mocht ik voor Nederlands stel met emigratieplannen een liefelijk huisje bezichtigen in de heuvels van Bagni di Lucca. Met redelijke haast, een zeer alternatieve routebeschrijving (ga bij de brievenbus net voorbij de supermarkt het meest linkse weggetje van de twee linkse weggetjes op), was dit al een avontuur op zich. Het huisje, met wederom een geweldig uitzicht op de bergen, ligt in een waar gehucht. De sociale controle in Italië is groot; een vreemde, overduidelijke buitenlandse vrouw in een Italiaanse auto, die door de hoofdstraat, en enige straat, reed, zorgde dan ook voor een uitloop van het dorp.
De huidige eigenaren van de foto zijn Engelsen die redelijk op leeftijd zijn. Ze hebben het huisje fantastisch onderhouden en er duidelijk met liefde verbleven, maar komen er nu nog te weinig om optimaal van te genieten. Het huis verkopen aan iemand die er met dezelfde liefde gebruik van zal maken, is nu hun droom. Het voelt altijd als een eer als mensen hun huis voor je openstellen, geen idee hebbende wie er binnenkomt. Na een kop koffie, prefereer toch Italiaanse boven de Engelse koffie, terug gereden naar Lamporecchio, voor een rustige avond voor de openhaard.
Vanwege de drukte die ik aantrof bij aankomst, besloot ik zondagochtend op tijd te vertrekken naar het vliegveld. De rust van de gemiddelde Italiaan is een genot wanneer je zelf alle tijd van de wereld hebt, maar wanneer er haast in het spel is, zorgt het bij mij nog al eens voor wat stress. Ook nu weer kon ik erg lang wachten op de meneer bij de autoverhuur, die op zijn gemak het Paasweekend, de Paasbrunch en de hoeveelheid verkregen eieren besprak met zijn buurman. Aangekomen bij de gate, viel me al op dat er erg weinig personeel te zien was. Dit is op de luchthaven van Pisa meestal een teken aan de wand voor problemen. En inderdaad, bij het checken van de borden, bleek mijn vlucht al twee uur vertraging te hebben. Geen verdere informatie, alleen een gewijzigde tijd, overigens net als alle andere vluchten die ochtend. Gelukkig kon ik de gate nog uit om me te settelen in een heerlijk voorjaarszonnetje in het park voor het vliegveld. Dat vertraging en onwetendheid verbind was meteen weer merkbaar. Terwijl iedereen via verschillende kanalen het nieuws over onze vluchten probeerde bij te houden, dronk ik koffie met een groep Groningse geschiedenisstudenten, een in Zweden woonachtige Griek en zijn in Berlijn woonachtige broer en een italiaan met gezin in Nederland. Ryanair zorgt er voor dat ik met zeer grote regelmaat kan vliegen naar Italië, maar bij problemen op het vliegveld is het altijd een hele klus om informatie te achterhalen. Waar dit nu precies ligt weet ik nog niet. Is het Ryanair zelf, of is het het personeel op het vliegveld van Pisa dat zich altijd wonderlijk uit de voeten maakt bij vertragingen en annuleringen van vluchten? Na vele vertragingen en zelfs een annulering een aantal maanden geleden, kan ik er de vinger nog niet op leggen. Dit keer had ik geluk en vertrok mijn vlucht uiteindelijk 2 uur en 56 minuten later dan gepland, hoe toevallig dat er bij 3 uur vertraging gecompenseerd dient te worden.
Na een vlucht van anderhalf uur weer in de koude wind van Eindhoven Airport. De komende weken even in Nederland om van hieruit weer wat nieuwe zaken te regelen.
De 30e sta ik op de beurs in Zoelen, voor L’ Altracasa en Una Nuova Vita!
